De Heksen van de Ruiten Aa in Museum Klooster Ter Apel

Tussen 1587 en 1597 vonden drie heksenprocessen in de streek Westerwolde plaats waarbij 23 mensen om het leven kwamen. Door het hoge aantal slachtoffers zijn deze heksenvervolgingen de geschiedenisboeken ingegaan als één van de meest dodelijke heksenprocessen in Nederland. De processen vielen onder de verantwoordelijkheid van de drost, de bestuurder van de streek, die ervoor zorgde dat de verdachten werden opgepakt en verhoord. De drost hield een nauwkeurig overzicht bij van zijn inkomsten en uitgaven tijdens deze processen, waardoor er nu veel over bekend is geworden.

De meerderheid van de slachtoffers waren vrouwen die zich “vreemd” gedroegen, een lichamelijke afwijking hadden of werkten met geneeskrachtige kruiden. De meeste beschuldigden werden tot de brandstapel veroordeeld en levend verbrand op de Geselberg. Alle inwoners van Westerwolde waren verplicht bij die verbranding aanwezig te zijn.

Tentoonstelling in Museum Klooster Ter Apel
In de tentoonstelling wordt het (historische) verhaal verteld van de processen. Wat was de reden voor de processen, wie waren erbij betrokken en speelde het Klooster Ter Apel hier een rol in? Er worden o.a. originele archiefstukken getoond, zoals de rekeningen van de drost met aantekeningen waarin staat dat zowel de Prior als de Sub prior van het Klooster ter Apel aanwezig waren bij het eerste heksenproces en een originele Malleus Maleficarum, beter bekend als de Heksenhamer, een 15e-eeuws handboek voor de heksenjacht. 

Ook een belangrijk onderdeel van de tentoonstelling zijn de indrukwekkende beelden van Ludmilla van der Spoel. Zij geven een gezicht aan de vrouwen en mannen die slachtoffer waren van de Westerwoldse heksenprocessen.