Carillonbespeling Henk Veldman

Beiaardier Henk Veldman heeft voor dit zomerprogramma gekozen voor het thema Meditteranee. Liederen die in en rond de Middellandse zee zijn ontstaan, of daarnaar verwijzen. In de zuidelijke landen maakt men vaak gebruik van andere toonladders, met net wat meer afwijkende tonen daarin, dit geeft een bijzondere kleur aan deze muziek.

Programma

1. Meditteranee – Toon Hermans

1. Fado do silencio – uit Portugal (Fado is wat we hier het levenslied noemen, veelal gezongen in kroegen en op de straat)

1. Brucia la luna – Nino Rota (Uit de filmmuziek van “The Godfather)

1. Shalom aleichem – Israël  (Wordt vaak gezongen aan het begin van de sabbat. Zingt over de hemelse vrede, van de boodschappers, de engelen van God)

1. Sem saber – Paredes  (‘Ik weet niet waarom ik zo van je houd, waarom ik zo om mijzelf moet huilen’)

1. La dama d’Arago – uit Catalonië  (Oud traditioneel Spaans lied over een dame zo mooi als de zon)

1. O cassate di pigarmi – Allesandro Scarlatti (1659 – 1725) (Hartstochtelijk lied over de pijn van liefdesverdriet. ‘Zoek mij niet meer, om mij te pijnigen met je liefde’)

1. Middendeel uit ‘Concerto de Aranjuez’ – Joaquin Rodrigo (1901 – 1999) (Prachtig gitaarconcert, het middendeel is van een ongeëvenaarde schoonheid. Met dit gitaarconcert is het instrument ‘concertwaardig’ geworden. Het handelt over de Spaanse burgeroorlog en refereert aan het glorieuze verleden van het Spaanse Koninkrijk en de stad          Aranjuez, waar de vorsten zich gehuisvest hadden.)

1. Miserere Mei Deus – Gregorio Allegri (1582 – 1652)  (Misschien wel het mooiste koorwerk ooit geschreven, in ieder geval een werk dat met een     groot mysterie is omgeven. Het mocht nooit de Sixtijnse Kapel verlaten, maar Mozart heeft   het op het gehoor overgeschreven en sindsdien kon het ook buiten de kapel worden   gezongen. Het is beroemd geworden vanwege de hoge C die de sopraan moet zingen, adembenemend hoog, naar men zegt is dat niet in het origineel terug te vinden, maar het maakt het mysterie alleen nog maar groter)

1. Amygdalaki Tsakisa – traditioneel Grieks (In vrolijk gezelschap breekt men amandelen, om zo de vriendschap te betonen)

1. Tarantella Napoletana – Giuseppe Galimberti (1850 – 1909) (Een woeste dans, met een opzwepend karakter. Het verhaal daarachter is dat men door moest blijven dansen, want als men stopte met dansen, werd men door de vogelspin gebeten)