Wieger Steenhuis & Jules van Hulst - UMBILD (toonmoment)

UMBILD is een hybride woord als titel voor een hybride artistic research project. Een experimenteel proces dat in nieuwe media nieuwe uitdrukking geeft aan bestaande stukken. Een kruising tussen eigenschappen en praktijk. Tussen opnieuw afbeelden en ombouwen. Tussen het Duitse 'bild' en het Engelse 'build'. Tussen de rol als toeschouwer en als deelnemer. Tussen vinden en creëren. Tussen toen en nu. Ab- um- ver- bildung in een meta-modernistische tijd. Umbildung als metamorphose van artistieke componenten.

UMBILD is een initiatief van Wieger Steenhuis (developer/designer) en Jules van Hulst (beeldend kunstenaar), waarin bestaande stukken uit de collectie van Museum de Fundatie opnieuw onder de loep worden genomen. Via gedigitaliseerd erfgoed richten zij zich op de artistieke verschuiving van een origineel naar een virtuele representatie. Steenhuis en van Hulst bouwen met hedendaagse middelen aan het begrip van oudere stukken. Een onderzoek dat zich richt op de potentie en groeipijn van hedendaagse media-installaties in museumcontext.

UMBILD is gefundeerd door Makershuis Vaktor dat een één-jarig traject aanbiedt aan makers om zich te ontwikkelen; in dit geval van februari 2025 t/m/ februari 2026. Museum de Fundatie is aan dit zogeheten Mastertraject verbonden als partnerinstelling. In de vorm van een expositie worden de vruchten van dit project op zaal getoond in het museum van 21-02-'26 t/m 26-09-'26.

UMBILD is een proces maar wordt een product in de samenstelling van 10 werken. Eén daarvan hebben we reeds getest met hulp van o.a. Grand Theatre tijdens Noorderzon en een ander testen we tijdens deze residency; hier onder omschreven. Het doel is om deze installatie zowel af te monteren als te proefdraaien op een publiek. Een dialoog over de bevindingen van de mensen is in deze dan ook onontbeerlijk.

Werk 7. Ascetics.temp Is het opus magnus van het project gebaseerd op het werk ‘De geknielde van de Fontein’ van George Minne. Het is een grootschalige interactieve installatie bestaande uit twee verticale panelen, een 1/1 interpretatie van het 'bekken', een 1/1 print van de originele sculptuur, zes projectoren, een gordijn en een ventilator. Door het publiek gepolariseerd te laten kijken met eenvoudige 3D-brilletjes scheppen wij een real-time augmented 3D-weergave van een wereld die ons uitnodigt om het portaal van de droomwereld door te gaan zoals de symbolisten dat hebben nagastreefd. Door werkelijke wind, CGI-water en een reflectie van het publiek en een reflectie van de ontbrekende jongelingen op verschillende manieren te mengen, pogen wij de positie van het publiek, in hun beleving, van plaats te doen veranderen. Alle elementen uit de installatie hebben een cyclus gebaseerd op tijd, maar die grijpen steeds op een andere interval op elkaar in. Zo steven we er naar om de virtuele wereld zo dicht mogelijk aan het 'nu' te verbinden. Dit zal resulteren in een trage en verstilde tijdsbeleving die zich optima-forma buiten de plaats van de toeschouwer bevindt; onze poging tot ascese.