Natuurlijk kan je met je kinderen een hengeltje uitgooien in de lokale vijver, maar daarbuiten is nog zoveel meer te ontdekken. Ook plastic, krab en plankton kan door ze gevangen worden. Net even wat extra's. En bovendien nog leerzaam ook. Zo kunnen zij hun steentje bijdragen en tegelijkertijd plezier hebben. Hun nieuwsgierigheid opwekken. Je hebt geen kind meer aan ze. Bij visrestaurant 't Ailand in Lauwersoog organiseren ze regelmatig activiteiten voor jongeren. Vandaag nemen we je mee op visavontuur. Doe gerust met ze mee en word zelf ook weer een beetje kind. Een uitje voor het hele gezin. Vaar mee. En oh, laat je kinderen meedoen met de kleurplatenwedstrijd. Dan maak je gelijk kans op zo'n leuke viservaring bij 't Ailand.
''Natuurlijk hopen we allemaal dat we droog blijven'', grapt Barbara van 't Ailand. De bevlogen gastvrouw van vandaag. Op een laagdrempelige manier legt ze aan de kinderen uit hoe de reddingsvesten aangetrokken kunnen worden. Luca (13), Alexander (10), Ino (7) en Suze (4) staan te trappelen om te beginnen. Net als hun ouders en opa. De kinderen gaan druk in de weer om de touwtjes vast te krijgen. Hier en daar krijgen ze wat hulp. In de haven ligt de rubberen boot al klaar om uit te varen. Stuk voor stuk klimt iedereen aan boord. Tijd voor de eerste natte voeten. Als je geen laarzen aan hebt natuurlijk. In de boot staat namelijk standaard een laagje water. ''Voor de balans'', zegt Barbara. De kinderen lachen en beginnen te stampen met hun voeten.
Plastic soep
Op het eerste oog lijkt de haven vrij schoon. Maar hoe verder we varen, hoe meer troep ons oog vangt. Drijvend tussen het zeewier. Spul dat niet in het water thuishoort. Funest voor de fauna. Vissen en vogels eten het plastic op of raken verstrikt in de netten. Tijd voor actie. We varen van kant tot kant op zoek naar rommel. Bestemd voor de grote bak in de boot. Onderling wordt er een wedstrijdje van gemaakt. Plastic dopjes zijn het meeste waard. Alexander springt op en grijpt naar zijn netje. Hij leunt wat over de rand van de boot. ''Ik heb er één!'', klinkt het triomfantelijk. Naast hem wordt ook gretig gegraaid. Een verpakking van peterselie is de volgende trofee. Na een half uur is de bak al aardig gevuld. Van plastic zakjes tot stukjes visnet en zelfs isolatiemateriaal. De kinderen verbazen zich. Zijn zich bewust. ''Waarom drijft dit hier allemaal? We moeten beter omgaan met de natuur en spullen gewoon weggooien in de prullenbak'', zegt Luca wijs. Vandaag is de eerste stap gezet. Het water is weer een stukje schoner.
“ ''We moeten beter met de natuur omgaan'' ”
Krabben vangen
Nadat de bak met plastic is geleegd, nemen we plaats op de banken van 't Ailand. Eventjes pauze. Om ons heen het geluid van meeuwen. Het kustgevoel. Maar de kinderen staan alweer te springen voor de volgende activiteit. Op zoek naar krabben. Op naar een dichtbij gelegen brug, met een groot net in hun handen. Barbara volgt met een emmer met vis. Daar zijn die dieren met scharen namelijk gek op. ''Ik ben benieuwd of ze bijten'', zegt Alexander nieuwsgierig. Na een kwartiertje wachten - de kinderen vermaken zich opperbest rond 't Ailand met van alles en nog wat - is het tijd om de vangst binnen te halen. Bingo. De ogen van de kinderen worden groot. Hier en daar klinkt een vreugdekreet. In het vierkante visnet kruipen de krabben over elkaar heen. In alle formaten. Er zit ook een heel grote tussen. Die pakken we maar niet beet. Maar de kleinere worden met liefde opgepakt door de kinderen. Best wel stoer. Trots laten ze hun trofee zien. Nadat ze goed bekeken zijn worden de krabben weer uitgezet aan de waterkant. Terug naar huis.
“ ''Het echte kustgevoel'' ”
Klein, kleiner, kleinst
We blijven nog even bij de brug in de buurt. Op zoek naar het kleinste van het kleinste: plankton. Microscopische dieren die zwevend door het water bewegen. ''Plankton is het begin van het leven in de zee'', vertelt Barbara. ''Iedere vis of krab begint met het eten van plankton.'' Een soort babyvoeding dus. De kinderen luisteren aandachtig. Benieuwd om het zelf te kunnen zien. Ze pakken stuk voor stuk een speciaal netje met aan het uiteinde een plastic beker. Alsof ze het vaker hebben gedaan slepen ze het net van links naar rechts door het water. De ene beker is donkerder van kleur dan de ander. Alexander drukt zijn gezicht tegen de beker aan om te kijken of er wat in zit. ''Ik heb een garnaaltje!'', klinkt het blij. ''En ik een krabbetje!'', vult Ino aan. Het planktonrijke water uit de plastic bekers wordt met zorg overgegoten naar glazen varianten. Tijd om het eens van écht dichtbij te bekijken.
Bij 't Ailand staat namelijk een microscoop klaar. Plus pipetjes, glasplaatjes en een boek over plankton. Beetje bij beetje worden er druppeltjes uit de glazen gehaald. Ino is als eerste aan de beurt. Met één open en één fijngeknepen oog bestudeert hij zijn vangst. ''Wow!'', klinkt het hard. ''Wat gaaf! Er zwemmen echt zoveel diertjes. Moet je kijken, moet je kijken!''. Hij roept de andere kinderen erbij die in de rij staan om ook eens te gluren. Stuk voor stuk kijken ze hun ogen uit. Zo ook de opa van Alexander en Luca. En de ouders. Er gaat letterlijk een nieuwe wereld voor ze open. Voor jong en oud. Zoals ze het nog nooit hebben bekeken. Iedereen is nieuwsgierig. Iedereen is even kind.
“ ''Al het zeeleven begint bij plankton'' ”
Smakelijk eten
Na een dag in de haven is het tijd om lekker neer te ploffen. Links en rechts worden de vangsten van de dag besproken. Alexander besluit nog even het wad op te gaan. Daar word je vies van. Luca helpt hem een handje en richt de waterslang op zijn broertje. Lachen, gieren, brullen. Ondertussen wordt op de barbecue een feestmaal bereidt. De roosters gevuld met vis en groenten. De geur voorspelt veel goeds. Na eventjes bakken wordt het opgediend. De borden en magen worden rijkelijk gevuld. Tevreden gezichten alom. Dit moeten we vaker doen.
Kleurplaatwedstrijd
Wie vist, waardeert de natuur en het leven onder water. Helaas gaat de vispopulatie in de Waddenzee achteruit. Een van de oorzaken hiervan is de slechte natuurlijke verbinding tussen Wad en achterland, de beken. Door de vismigratie naar het Lauwersmeer en de achterliggende wateren te verbeteren, kan de visstand in de Waddenzee weer toenemen. Het project Vissen voor Verbinding zet zich hiervoor in. Bijvoorbeeld voor de iconische trekvis de zeeforel. Kleur jij hem het mooiste in?
Download de kleurplaat
