Uitagenda

Het seizoen 2019-2020 begint met een spannende tentoonstelling met twee buitenlandse kunstenaars. Ruan Hoffmann komt uit Zuid-Afrika en woont sinds een aantal jaren in Amsterdam. Galerie with tsjalling: toont van hem keramische borden en objecten. De Spaanse kunstenaar Jorge Vicén toonde eerde zijn schilderijen in de galerie. Dit keer zijn naast olieverfwerken ook gouaches (schilderijen op papier) te zien.

De handgemaakte, grof gevormde borden van Ruan Hoffmann zijn rijk gedecoreerd en putten inspiratie uit oosterse keramiek en majolica. De afbeeldingen en teksten zijn echter zeer hedendaags en zelfs nogal confronterend. In de tentoonstelling zijn ook nieuwe objecten te zien met de titel Nest. Het zijn intieme objecten die worden ingesloten door een ring van stekels. Deze serie is voor het eerst te zien in galerie with tsjalling:

Jorge Vicén is een kunstenaar uit Huesca, in het noorden van Spanje. Zijn schilderijen zijn kleurrijk, maar ademen tegelijkertijd vaak iets duisters. In een deel van zijn werk gebruikt hij primitieve, bijna sjamanistische symbolen. Zijn portretten refereren aan art brut en outsider art, maar zijn met veel kennis van techniek gemaakt.

De beeldtaal van Vicén lijkt een basis te hebben in de jaren 50 en 60 en is tegelijkertijd heel modern. Een link met zijn beroemde stadsgenoot, de schilder Antonio Saura is zeker te leggen, maar ook invloeden van een schilder als Miró zijn te vinden. Het verfgebruik van Vicén is echter eigenzinnig en pasteus.

Panta Rhei

Panta Rhei verwijst naar de uitspraak van filosoof Heraclitus en is het uitgangspunt van Grafiek2019, een landelijke manifestatie over verandering en ontwikkeling in de grafiek. Het thema ‘verandering/alles stroomt’ is gekozen om samenhang te creëren en locaties en kunstenaars te verbinden - met alle ruimte voor een eigen invulling. Kunstenaars zijn uitgedaagd hier iets mee te doen! 

Lennart Beier

Pictura toont recent afstudeerwerk van Minerva-student Lennart Beier. Hij combineert iconische kunstwerken uit het verleden met de stijlen van bekende moderne en postmoderne kunstenaars. Zijn serie zeefdrukken is een vrolijke showcase voor de diversiteit in artistieke expressie.

De Rode Draad Amuse!

Figuratieve beeldende kunst kent vele vormen en uitingen. De expositie - vanaf 20 oktober te zien bij Pictura - onder de titel De Rode Draad gaat daarop in. Om de kunstzinnige zinnen alvast te prikkelen worden de ‘voorbeeldschilderijen’, waaraan deze expositie wordt opgehangen getoond.

Iedere zaalruimte in Pictura zal zo een eigen stijlaccent krijgen. De tentoonstelling wordt mogelijk gemaakt door Fonds Koops-Oussoren en kunstenaarsvereniging AKKA.

De witte doos met 'Een verzameling als zelfportret' 

door gastcurator Dick Siersema

Zijn leven lang heeft de Groninger schilder Martin Tissing (1936-2018) niet alleen kunst gemaakt, maar ook kunst om zich heen verzameld, werk van kunstenaars die hij bewonderde, van vrienden en collega’s. Hij volgde daarbij geen vooropgezet plan, maar liet zich leiden door wie en wat op zijn pad kwam, en koos wat hij daarin waardevol vond. De Witte Doos in Pictura toont een aantal werken van mensen die hij persoonlijk heeft gekend en die op enigerlei wijze een rol hebben gespeeld in zijn artistieke ontwikkeling en in zijn persoonlijk leven. We zien Jaap Nanninga, Jan Jordens, Fie Werkman, Ruud de Rode, Drewes de Wit, Tjibbe Hooghiemstra, Dolf Verlinden en anderen die hem, om uiteenlopende redenen, na stonden. Soms kenden ze elkaar, vaak ook niet. Maar in al hun bonte verscheidenheid weerspiegelen ze het leven van Martin Tissing, en vormen ze zijn geschiedenis. En nu die geschiedenis is voltooid lijkt het mij goed om daar, voor de duur van een kleine tentoonstelling, bij stil te staan.  

In de eerste 'Gasten'-tentoonstelling van dit seizoen ontvangt Henk Kraayenzank in zijn atelier voor een tweede keer beeldhouwer Wilma Mik.

Wilma Mik (Groningen, 1955) krijgt als kind les van Fie Werkman. Later combineert ze haar studie geschiedenis aan de RUG met politiek werk als fractie-assistent bij de Provinciale Statenfractie van D'66. Ze is ook werkzaam als freelance journalist en productieleider bij diverse culturele manifestaties. 

Tijdens de theaterproductie Babylon in Academie Minerva, ongeveer 30 jaar geleden, krijgen Wilma Mik en Henk Kraayenzank voor het eerst met elkaar te maken. Het hele gebouw  is door studenten omgetoverd in de stad Babylon. De decorontwerpers in opleiding hebben de vrije hand, Henk is de lichtontwerper, Wilma één van de producenten.

Ze verliezen elkaar uit het oog als Wilma naar Amsterdam verhuist. Daar pakt ze ook haar oude liefde, beeldhouwen, weer op. Ze krijgt les van diverse beeldhouwers en werkt als autonoom kunstenaar in een atelier in Aalsmeer. In Amsterdam is haar werk o.a. te zien in het CBK en het Hilton hotel,op de buitenplaats Wester-Amstel en in de beeldentuin de Wilgengaarde in Benschop.

Een toevallig weerzien in 2014 leidde tot de afspraak die hernieuwde ontmoeting in de vorm van een expositie te gieten, waarbij Groningen voor het eerst kennis kon maken met het beeldende werk van Wilma Mik.

Inmiddels is er het een en ander gebeurd: tijdens een noodgedwongen zwervend bestaan van anderhalf jaar raakt Wilma Mik verslingerd aan het rondtrekken over de aardbol. Leven vanuit 2 koffers, zonder ballast; wat een vrijheid! Dat gelukzalige gevoel verbeeldt ze in Vivace (brons, 2017). De plekken op de wereld waar ze korter of langer verblijft krijgen vorm in steen: Timboektoe (travertijn, 2013), New York 1-10 (diverse steensoorten), Amsterdam (mergel, 2019), Qatar (gasbeton en gips, 2014), Chios (albast, 2016) en Tokio (albast, 2019). Het silhouet van een stad is als een reeks van letters, een schrift, een taal. Haar sculpturen vertonen steeds meer grafische kenmerken, zoals te zien in een aantal reliëfs. Een inspirerende reis door Japan in 2018 leidt als vanzelf tot verbeelding op het platte vlak: (Tokio, Kyoto 1-2).