Uitagenda

Met REGENERATE als thema, brengt het festival van 2023 werken samen die de veranderingen onderzoeken die de moderne samenleving onder ogen moet zien. Waar mensen in de wereld van vandaag een gevoel ervaren van ontheemd zijn, betekent regeneratie dat we onszelf en de wereld zien als opgebouwd rond wederkerige relaties waar alle partijen baat bij hebben. Zo’n hernieuwd wereldbeeld betekent dat mensen (inclusief hun technologische verworvenheden) en andere levende wezens binnen de ecosystemen van de wereld van elkaar afhankelijk zijn, voor hun gezondheid, welzijn en voortbestaan.

Door projecten tentoon te stellen vanuit dit nieuwe denken, wil het festival vragen stellen over waar we naartoe willen en hoe daar te komen, over de tijd waarin we leven en de tijd die nog moet komen. Om die zijn de getoonde werken opgedeeld in drie verschillende perspectieven, Regenerate Life, Regenerate Ourselves en Regenerate Society.

Regenerate Life toont projecten die onderzoeken hoe we onze relaties binnen de wereld, waarin de mens een onlosmakelijk onderdeel is van het natuurlijke systeem, kunnen herstellen en vernieuwen.

Regenerate Ourselves behandelt thema’s die verband houden met het ten goede veranderen van het eigen leven. Geselecteerde werken sluiten aan bij thema’s als mentale en fysieke gezondheid & welzijn, identiteit, intermenselijke relaties en het verbeteren van de eigen levensomstandigheden in de breedste zin van het woord.

Regenerate Society toont projecten die onderzoek doen naar nieuwe denkwijzen en methodes in sociaal-culturele bewegingen en situaties, en naar de balans (of het gebrek daaraan) in demografische en economische structuren.

Noorderlicht Internationaal Fotofestival ging 23 juni van start in Museum Belvédère met Regenerate Life. Benieuwd naar het hele programma? Houd dan deze pagina in de gaten!

REGENERATE toont werken van:
Cristóbal Ascencio, Glorianna Ximendaz, Xingrong Qiao, Wawi Navarroza, Deepti Asthana, Kim Tieleman, Claire Sunho Lee, Marjolein Busstra, Matthieu Gafsou, Laura Boushnak, Eline Benjaminsen, McKenzie Calle, Nicolas Janowski, Cynthia MaiWa Sitei, Lavinia Xausa, Velibor Bozovic, Daniel Chatard, Risk Hazekamp, Domenico Mangano & Marieke van Rooy, Ngadi Smart, Eline Kersten, Sayam Ghosh, Consuelo Oppizzi, Vincent van Gaalen, Dirk-Jan Visser & Gus Drake, Ole Witt, Suzette Bousema, Alex Kemman, Angela Blazanovic, Misha Vallejo Prut, Rebecca Najdowski, Marina Sulima & Olivia d’Cruz, David Vroom, Jacob Molenhuis, Hester Scheurwater, Karianne Bueno, Maxime Riché, Bob Miller, Fatma Çelik, Catherine Jack, João Castilho, Erin Tjin A Ton, Gosia Kaczmarek, Dirk Hardy, Sabine Grootendorst.

Kunst, design en ambacht: sinds het midden van de 18e eeuw maakt Porzellan Manufaktur Nymphenburg uit München het fijnste porselein, puur qua vorm en met de hand vervaardigd. Samen met de kenner John Veldkamp, bekend van de tentoonstelling Pronkjewails: design uit heden en verleden, presenteert het Groninger Museum de schitterende creaties van Nymphenburg in dialoog met de collectie van het Groninger Museum.

Het verhaal begint in de jaren zeventig, toen de Oekraïense beeldende kunst openlijk uiting begon te geven aan haar eigen taal. Vanaf het moment waarop de beeldtaal in het land zich begint te bevrijden van het opgelegde juk van de Sovjet-Unie maken Oekraïense fotografen duidelijk hoe kunst tegelijk autonoom én een spiegel is van de turbulente samenleving waarin zij tot stand komt. Het sociaal-politieke en het artistieke leven zijn in dit land nauw met elkaar verbonden. Van de Sovjet-Unie en de val ervan, tot de Oranje revolutie, de Maidan protesten en de huidige oorlog: het politieke klimaat in Oekraïne is altijd beladen geweest en dat zien we terug in het werk van de fotografen.

Oekraïense fotografie is nog nauwelijks bekend buiten het eigen land. De expositie is ontwikkeld door Noorderlicht en de Stichting Oude Groninger Kerken en was eerder te zien in de Akerk in Groningen. De tentoonstelling is samengesteld door Kateryna Radchenko, curator van het Oekraïense festival Odessa Photo Days, en Wim Melis, curator bij Noorderlicht.

SIGN presents: ​​OBSOLETELY NEW!

23 september t/m 22 oktober 2023

Finn Wagner | Sébastien Robert | Brigitte Louter | Igor Bobeldijk

U bent van harte welkom op de opening van de tentoonstelling, zaterdag 23 september om 16.00 uur.

Kunstenaars Finn Wagner, Sébastien Robert, Brigitte Louter, Igor Bobeldijk tonen in ‘Obsoletely New!’ nieuwe multidisciplinaire installaties met linken naar natuurwetenschappelijke, technologische processen met research-achtige inslag. Ze gaan uit van ongebruikelijke aannames: Netten beëindigen hun rol in de menselijke leefomgeving en keren zich tegen ons, Aurora Borealis verheft haar stem live van de Lofoten, watervlooien bepalen ons zicht op tijd en ruimte, robotcreaturen bevolken koelsystemen van datacentra. 
Oude technieken en methodes ontsnappen aan de controle; nieuwe scheppingen en functies ontstaan buiten de mens om. 



Over de kunstenaars:

De kunstpraktijk van Brigitte Louter (Rotterdam, 1996) omvat installatie, beeldhouwen, tekenen en soms bewegende componenten, waarbij gebruik wordt gemaakt van elk materiaal dat bij haar past. Ze is geïnteresseerd in de voortdurende pogingen van de mensheid om alles te ordenen, meten en in kaart te brengen, op zoek naar begrip van de wereld. Een zoektocht die kan bestaan ​​uit een kleine handeling of een megalomaan gebaar. De mislukkingen die inherent zijn aan deze bezigheden staan​​centraal in haar werk. Met een voorliefde voor het (on)praktische, het (on)mogelijke en het (on)zichtbare hoopt ze curieuze verhalen te creëren die gestructureerd zijn door een absurde logica. Vaak wordt gebruik gemaakt van visuele elementen en oplossingen die worden gebruikt in datavisualisatie, onderwijscontexten en meetinstrumenten.

Voor de tentoonstelling Obsoletely New! maakt Brigitte Louter nieuw werk dat bestaat uit een opberg en presentatie meubel voor haar drie objecten. Haar werk gaat over Daphnia, beter bekend als de Watervlo, en onze relatie daarmee vanuit menselijk perspectief. Door het grote schaalverschil, de microscopische maat, maar ook door de levenscycli wordt het besef van ruimte en tijd gerelativeerd. Daphnia zijn gewilde organismen als onderzoek/onderwerp ter bestudering van biologische levensprocessen vanwege hun transparante en responsieve karakter. Ze vereisen weinig onderhoud en planten zich snel voort.

Het opberg/presentatie meubel in SIGN bestaat uit : - Het eerste object is een tekening in een ringband map. De tekening heeft een ongebruikelijk formaat en toont een sedimentkernmonster met een aantal Daphnia ephippia (eieren in rust). In plaats van een gestandaardiseerd ontwerp volgt de vorm van deze map de logica en vorm van de tekening, waardoor de map alleen deze specifieke tekening kan dragen.

- Het tweede object is gebaseerd op een vergroot ephippium, oftewel rustend ei, omgebouwd tot eierklok. Watervlooien planten zich meestal ongeslachtelijk voort, maar leggen soms deze rustende eieren die bevrucht kunnen worden en uitkomen als de omstandigheden gunstig zijn. De eierklok suggereert dat hij kan worden afgeteld, met een minimum van één seizoen en een maximum van 700 jaar; het oudste geregistreerde uitgekomen Daphnia rustende ei!

- Het derde object is een middelgrote watervlo-vouwbalg. Het bestaat uit een aantal transparante lagen waarin een vereenvoudigd silhouet van een watervlo is uitgesneden. De vorm wordt laag voor laag kleiner, om bijna te verdwijnen tot de daadwerkelijke grootte (ongeveer 0,2 – 5 mm.)

https://www.brigittelouter.com/index.html

https://www.instagram.com/brigittelouter/

Finn Wagner (1992, Krefeld Dld) werkt als een archeoloog die zijn eigen vondsten maakt om een nieuwe toekomst te formuleren door het creëren van een verleden. Hij navigeert in de tijd en wil uit de beklemmende ‘loop’ van de geschiedenis breken. In zijn huidige werk symboliseren netten de controle van de mens op zijn omgeving ; wat als dit verloren gaat en de netten na gebruik een onafhankelijke rol gaan spelen en een eigen leefomgeving gaan maken?  Netten hebben een grote rol gespeeld in de ontwikkeling van de mensheid, omdat ze ervoor zorgden dat mensen sedentair werden en hogere opbrengsten behaalden bij het vissen. Het zijn in feite systemen die het kleine van het grote scheiden, het vaste van het vloeibare, en kunnen elke vorm aannemen. In veel mythologieën staan ​netten voor iets verraderlijks, omdat de gevangen slachtoffers volkomen machteloos en overgeleverd zijn.

Wanneer mensen de controle verliezen, is de oplossing meestal een nieuwe technische innovatie, waarvan de verstrekkende en onbedoelde gevolgen meestal niet kunnen worden ingeschat. Er is iets wanhopigs aan ons onvermogen om problemen op te lossen door de manier te veranderen waarop we onze hulpbronnen gebruiken. We worden het slachtoffer van onze eigen instrumenten, raken a.h.w. verstrikt in machinaal gemaakte, resistente netten en we worden langzaamaan steeds minder in staat om te handelen. De grens tussen prooi, aas en jager vervaagt.

In SIGN maakt Finn Wagner nieuwe sculpturen en een nieuwe 3D Video die bovenstaand uitwerkt en visualiseert. In de video zal hij ingaan op de metaforische aspecten van netten en ook de interactie met de omgevingen belichten. De video wordt afgespeeld in een tijdloze omgeving, het kan het verleden, het nu of de toekomst zijn. Oude kapotte netten hangen in landschappen, bewegen in de wind, terwijl de omgeving eromheen een verhaal vertelt over wat tot die situatie heeft geleid. Wagner maakt gebruik van virtuele camera met 3D-scènes om de beelden een filmische, documentaire uitstraling te geven.

https://finnwagner.de/

https://www.instagram.com/_finnwagner_/

Oude uitvindingen, device, gadgets geeft Igor Bobeldijk (1992, Leeuwarden) een andere functie. Hij onderzoekt de oorsprong grondig en geeft ze vervolgens een hypothetische geschiedenis mee (re-purposing & re-contextualising). De objecten krijgen een andere functie, rol en betekenis in de huidige samenleving. Het is niet op optimale functionaliteit gericht maar op aanwezigheid. Igor Bobeldijk combineert dat met digitale technieken, rare zoekmethodes, ai en algoritmen.

Speciaal voor in SIGN maakt Igor Bobeldijk nieuw werk. De aanname is:

Een opkomende koeltechnologie die in de meest geavanceerde datacenters wordt gebruikt, wordt onderdompeling koeling genoemd. Alle computers zijn ondergedompeld in speciale olie, een zogenaamd efficiëntere koeloplossing dan ‘traditionele’ airconditioning en ventilatie. Omdat olie een geschiktere omgeving is voor elektrische en mechanische componenten. Als de datacenters van de toekomst onder olie zullen worden ondergedompeld, is dit voor de mens moeilijker toegankelijk. Zullen onderhoudswerkzaamheden dan worden gedelegeerd aan robotische creaturen zoals bv. servo-wormen, robotvissen, -krabben of -trilobieten? Prehistorische soorten die opnieuw opduiken in een ‘posthistorische’ wereld? Aan de andere kant zullen hackers een saboteur-tegenhanger te bedenken zijn, b.v. bionische palingen die ergens een usb-stick in kunnen steken, of mechanische kreeften die hier en daar draadjes doorknippen? Het kan zich ontwikkelen tot een nieuw soort ecosysteem met kunstmatige zeedieren, autonoom en op afstand bestuurd, die in olie leven en zich voortplanten. IN SIGN wordt een aquarium/labsetting gecreëerd met prototypes van dergelijke robotachtige zeedieren. Een andere invalshoek voor het publiek is om via webcams contact te zoeken met de ondergedompelde miniatuurwereld.

https://igorbobeldijk.com/

https://www.instagram.com/igorbobeldijk/

NB. Voor de liefhebber lees zijn thesis: www.igorbobeldijk.com/thesis.html

Sébastien Robert (1993. Nantes, FR) is een interdisciplinaire kunstenaar en onderzoeker die werk ontwikkelt op het snijvlak van visuele en geluidskunst, technologie, wetenschap en etnografie. Zijn werk Magnetic Fluctuations is een real-time generatieve geluidsinstallatie geinitieerd door activiteit van het Noorderlicht van de Lofoten.

Een modulair geluidssysteem ontvangt realtime gegevens van verschillende magnetometers en antennes van het Polar Light Center, een station dat de aurora-activiteit op de Lofoten in Noorwegen bewaakt en wordt beheerd door de Nederlandse radioastronoom Rob Stammes. Alle verzamelde gegevens beïnvloeden rechtstreeks verschillende geluidsparameters (snelheid, toonhoogte, timing enz.) en creëren een continu geluidslandschap, een muziekscore gecomponeerd en gespeeld door het noorderlicht. Hoe meer deze aanwezig is hoe meer deze zich laat gelden in de ‘geluid sculptuur’. Het scherm dat aan het modulaire geluidssysteem is bevestigd, vormt een aanvulling op het werk, visualiseert de binnenkomende gegevens en geeft zo inzicht in deze black box.

www.sebastienrobert.nl

https://www.instagram.com/_sebastien_r_/

In het verlengde van de zomerpresentatie vestigt Museum De Buitenplaats de volledige aandacht op vrouwelijke kunstenaars. Met de tentoonstelling Vrouwen van De Buitenplaats staan vrouwelijke sleutelfiguren van de museumgeschiedenis in het middelpunt. Zoals Olga Wiese (1944) en Clary Mastenbroek (1947), die beiden wandschilderingen in het naastgelegen Nijsinghhuis aanbrachten.

Ook kunstenaars Trudy Kramer, Dorothé van Driel en Tamara Muller zijn elk op hun eigen manier van groot belang geweest voor De Buitenplaats en zijn oprichters. Met tientallen schilderijen, tekeningen, glasobjecten en sculpturen uit eigen collectie en daarbuiten brengt Vrouwen van De Buitenplaats de gevarieerde werkwijzen en invloeden van deze vrouwelijke kunstenaars aan het licht. Tijdens de expositie is in de beeldentuin werk te zien van Lotta Blokker, Dorothé van Driel, Charlotte van Pallandt, Jet Schep en Elizabeth Varga.

De titel van deze multimediale installatie is ‘Sex Shooter – The Liberation of Sexual Identity’, een expliciete en confronterende ervaring die alleen geschikt is voor bezoekers ouder dan 18. De tentoonstelling loopt parallel aan Gender Matters: Stories from Istanbul.

Al langere tijd onderzoekt en bekritiseert Hester door middel van naaktportretten de rol van vrouwen als seksobject. Voor ‘Sex Shooter – The Liberation of Sexual Identity’ heeft zij een open call uitgestuurd. Iedereen, van welke gender dan ook mocht reageren. Het aantal reacties was groot. ‘Sex Shooter – The Liberation of Sexual Identity’ vertaalt het thema van seksualiteit, voyeurisme en objectivering naar verschillende genderidentiteiten. De installatie biedt de bezoeker een ervaring waarbij beelden, foto’s, video’s, geluiden en geuren de kijker door de tentoonstelling leiden. Door bezoekers een innerlijke reis van ruimte naar ruimte te laten maken, wil Scheurwater hen uitnodigen na te denken over veranderende ideeën over seksuele identiteit.

Hester: “In mijn werk en het proces van het maken van deze installatie probeer ik de macht terug te winnen over hoe lichamen van mensen en hun seksualiteit worden gezien. Ik wil mensen aanmoedigen om hun eigen seksualiteit en lichaamsbeeld te omarmen, ongeacht hun genderidentiteit, en hen in staat stellen om normen te deconstrueren en vrijheid te vinden in zelfbeschikking door gendergelijkheid te bevorderen en traditionele genderrollen te doorbreken.”

Korte film
Directed By is een korte film, bestaande uit een verzameling van erotische, surrealistische en humoristische zelfportretten. Filmmaker en zelfportret kunstenaar Chiara Pastoor neemt volledig de controle over haar lichaam, seksualiteit en het schaamteloos genieten van jezelf en je lichaam. Door het innemen van de positie van regisseur als wel de vrouw in het beeld, eist ze de macht over haar lichaam en vrouwelijk naakt op beeld terug. Zo wordt zelfportret kunst opnieuw gedefinieerd binnen de theorieën van de male, female en geïnternaliseerde male gaze. Het herstel van de ziekte van Lyme en het plots overlijden van haar broer, ondervond Chiara dat de rouw rondom deze gebeurtenissen haar relatie met haar lichaam had verbasterd. Ze herkende haar eigen lichaam niet meer en voelde zich verwijderd van alle behoefte aan intimiteit en seks. Zo besloot ze in 2018 het medium van fotografie in te zetten om deze blokkades te doorbreken. Erotische en naakte zelfportretten gaven haar de mogelijkheid om in een veilige speelsheid weer seksuele behoeftes op te zoeken en de connectie met haar lichaam te herstellen.

Ulysses
Dankzij 1.78 miljoen euro subsidie van Creative Europe voor een cultureel project van 33 maanden, kunnen 18 Europese steden onder leiding van Brave New World Producties in Leeuwarden aan de slag met een nieuwe artistieke vertaling en verbeelding van James Joyces Ulysses. Noorderlicht, platform voor hedendaagse waarneming, is de Nederlandse partner in dit ambitieuze project. Meer weten over dit project? Klik dan hier.

Sex Shooter

Na een heerlijke zomer nodigt Off Hook je van harte uit voor de opening van

DOLF VERLINDEN

THE SKY AND THE SEA

Opening: vrijdag 8 september, 17.00 uur

8 september 2023 tot 20 oktober 2023

Dolf Verlinden (Schiedam, 1960) studeerde in 1984 af aan Academie Minerva in Groningen. Sindsdien woont en werkt hij hier; zijn grote atelier met fijne lichtinval bevindt zich midden in de binnenstad.

Off Hook is erg blij zijn werk te kunnen tonen.

In zijn levendige composities verkent Dolf Verlinden de ruimte zowel binnen als buiten de kaders. Lijnen, rasters en geometrische patronen verdelen het beeld en lijken haar te willen ontbinden. Grenzen en randen van het kunstwerk staan dus ter discussie. Kenmerkend in het werk zijn ook de contrasten tussen open en gesloten vormen en de effen en transparante kleurvlakken waarin elk werk bij de gratie van de eerste bestaat.

Dolf Verlinden toonde onlangs zijn werk in Museum Eicas in Deventer, Art Gallery NATIONAL 55 in Antwerpen en in het Groninger Museum. Zijn werk bevindt zich in diverse particuliere, museale en bedrijfscollecties.

Speciaal voor deze tentoonstelling wordt in samenwerking met Zeefdruk Atelier Hogeland in Warffum een nieuwe zeefdruk van Dolf Verlinden geproduceerd.

Jacob Molenhuis bouwde in 1923 naast zijn ouderlijk huis in Kruisweg een woonhuis annex fietsenwinkel en -werkplaats. De zolderverdieping richtte hij in als fotostudio inclusief donkere kamer. Gedurende een halve eeuw was Molenhuis een van de weinige fotografen in het noordwesten van Groningen. Om die reden poseerden veel streekbewoners voor zijn camera: van landarbeiders tot schooljuffrouwen. Maar hij maakte niet alleen portretten. Ook panden, agrarische machines en zelfs een aan de schuurdeur genagelde kat legde hij vast op de gevoelige plaat. Tot op hoge leeftijd bleef Molenhuis fietsenmaker en fotograaf. Zijn gehele carrière werkte hij met dezelfde tweedehands platencamera. Hij overleed op bijna 93-jarige leeftijd en ligt met zijn vrouw Nieskje de Vries begraven in Hornhuizen. Een deel van die negatieven bleef bewaard en maakt deel uit van het Nationaal Archief/Collectie Spaarnestad. David Vroom bracht de streek in beeld waar Jacob Molenhuis een halve eeuw fotografeerde. Om zo te reageren op het werk van Molenhuis en een nieuw tijdsbeeld te geven van de streek waar Molenhuis en zich verbonden mee voelde. Auteur Rianne Denissen schrijft de tentoonstellingstekst.

Kees van der Meiden, Directeur Noorderlicht: ‘Het mooie project Beeldmix biedt de gelegenheid om een fotograaf van weleer aan een vakgenoot van de aanstormende generatie te koppelen. David Vroom is daarvoor een uitstekende keuze. Zijn visie op het Groninger landschap, die bestaande denkkaders aan het bewegen brengt, past uitstekend in de missie van Noorderlicht, platform voor hedendaagse waarneming. Museum aan de A is daarbij, naast het station, een uitgelezen plek. We prijzen ons gelukkig dat dit mooie museum een vaste en trouwe partner is! ‘

Jacob Molenhuis (1894-1987)

Jacob Molenhuis was een plaatselijke fotograaf en fietsenmaker in de Marnestreek in Noordwest-Groningen. Hij was een van de weinige fotografen, in feite de enige gedurende meer dan een halve eeuw, in dat agrarische gebied in een periode dat maar weinig mensen de beschikking hadden over een eigen camera. Of je nu postbode was of schooljuffrouw, landarbeider of venter, voor een portret, vaak nodig voor een officieel document, gingen de streekbewoners naar Molenhuis. Vanaf 1916, toen hij met zijn fotowerk in Kruisweg bij Kloosterburen begon, tot eind 1972 werkte Jacob Molenhuis met dezelfde tweedehands platencamera, waarbij hij tot het eind toe gebruik bleef maken van glasnegatieven. Een deel van die negatieven bleef bewaard en maakt deel uit van de Collectie Spaarnestad in het Nationaal Archief.

David Vroom (1987)

Het werk van David Vroom (1987) pleit voor oprechtheid. Binnen het gekozen moment van verstilling tussen fotograaf en gefotografeerde, stelt het beeld vragen over wie wij zijn en hoe wij ons leven vorm geven. De identiteit van een gemeenschap zet hij neer door mensen en hun omgeving te fotograferen. Rust en integriteit in zijn beeld zijn van groot belang. Op het moment van rust ontstaat een mate van concentratie waardoor de geportretteerde op een persoonlijke manier het middelpunt wordt.

Stichting Beeldmix

De stichting Beeldmix stelt zich ten doel de ontwikkeling van de hedendaagse Nederlandse fotografie en film te stimuleren en wenst de collecties of daaraan verwante media van historische Nederlandse fotografen levend te houden. Ze doen dit door het produceren van tentoonstellingen, symposia, publicaties en films en installaties. Ze nodigen hedendaagse fotografen, projectorganisaties en uitvoerende instanties uit aan deze activiteiten deel te nemen.

The Rolling Stones – Unzipped is de eerste internationale tentoonstelling ooit over de wereldberoemde rockband.

Aan de hand van ruim 400 originele objecten uit het persoonlijke archief van de band, geeft de tentoonstelling een indrukwekkend kijkje achter de schermen. Er zijn niet alleen instrumenten en stage designs te zien, maar ook zeldzame audiofragmenten en videomateriaal, persoonlijke dagboeken, iconische kostuums, postermateriaal, albumcovers en zelfs hun studio, het bescheiden verblijf in Edith Grove in Londen en de spectaculaire Dolby surround experience van hun concert uit 2016 in Cuba.