Menno de Bree: Hoe te worden wie je bent

Je bent iemand als je een purpose hebt, een ‘why’, een passie – een rode draad in je leven waaraan je van alles op kunt hangen. Maar waar komt deze gedachte vandaan? En houdt ze stand? Critici als Nietzsche, Camus en Cioran zouden allen zeggen dat de purpose-zoeker de waanzin en absurditeit van ons bestaan ontkent, en dus altijd een dolende blinde zal blijven.

Je moet doen wat goed voelt, want het gevoel (en niet de rede) wijst de weg naar hoe jij je leven moet leiden. Lang is het gevoel verbonden geweest met de emoties en met het dierenleven, maar sinds de Romantiek is voelen weer helemaal in. Maar... voelt dat wel goed? Waarom vertrouwen we niet meer op die goede, oude rede? Welke argumenten hebben de voelers aan hun zijde?