Zienderogen (Ich und Du)

Hindrik de Vries Opening: 13 april, 17:00 uur

Zienderogen, zien der ogen, wat ogen zien. Maar ook: goed waarneembaar, dusdanig snel dat het proces zichtbaar is. Jan Wolkers schrijft in Gifsla (1983): "Zienderogen verdween de grijze kleurloosheid van de vroege ochtend en hij meende al een rozige glans van de eerste zonnestralen waar te nemen.”  

Deze geleidelijkheid herkende Hindrik de Vries terugblikkend op zijn oudere werk. Het viel hem ineens op dat er heel vaak twee cirkels, ogen of ballen in zijn werk te zien zijn. Kennelijk was dit al die tijd onbewust een thema. 

In Zienderogen zien we de ontwikkeling die Hindrik de Vries door de jaren heen maakte. 

Het thema van de twee ronde vormen neemt hij in zijn recente werk als primair uitgangspunt. Ich und Du, naar de titel van het boek van Martin Buber (1923), geeft aan dat we kijken, zien, maar dat we tegelijkertijd ook bekeken, gezien worden. De ogen impliceren een wederkerigheid. 

Verder herkennen we de inzichten van De Vries uit zijn zoektocht naar de iconografie van het landschap. Daar waar vlakke horizontale lijnen ‘direct’ een landschap of vergezicht doen vermoeden, roepen verticale strepen of lijnen nog niet direct op tot een bomen- of bosgevoel.

Eerder werk bestond uit meer dan mensgrote paneelschilderijen. Daarvan tonen we enkele kleinere studies. In het verlengde van dit werk maakte de Vries aan de wand  hangende ruimtelijke sculpturen. Deze hebben hetzelfde principe van symmetrie en spiegeling - als Narcissus in het water van de vijver.

De Vries studeerde af aan de HTS Bouwkunde (1974) en aan Kunstacademie Minerva (1979).